Zdjęcia powstawały od lipca do końca listopada 2008 roku. W tym czasie dzięki grantowi UAM w Poznaniu prowadziłem w irackim Kurdystanie badania antropologiczne. Poddałem próbie model zmian społecznych zaproponowany w 1953 roku przez Fredrika Bartha – interesowały mnie sposoby w jakie tworzy się posłuch na lokalnej scenie, jak wybuchają i jak są rozwiązywane konflikty, jakich przyjaciół i jakich wrogów trzeba pozyskać, by być uważanym za człowieka godnego szacunku. Interesowały mnie społeczne zależności wśród Kurdów i pytanie, na ile plemienne sposoby budowania relacji między ludźmi mają zastosowanie dzisiaj.
Zadaniem zdjęć nie było wyjaśnienie tych kwestii. Kolejne fotografie portretują elementy rzeczywistości istotne tylko w wąskim kontekście społecznym, w jakim w tym czasie funkcjonowałem, ważne ze względu na ich symboliczne znaczenia, siłę budowania tożsamości, emocjonalną wartość.
Z czasem uznałem, że tej historii o plemiennych zależnościach nie da się opowiedzieć z dystansem. Fotografowałem przedmioty, miejsca i sytuacje, które dopiero zaczęły nabierać dla mnie znaczenia w miarę wtapiania się w życie prowincjonalnych regionów Kurdystanu; pawie w klatce są nie tylko odniesieniem do przedislamskich mistycznych korzeni religijnych przywódczyń, ale też manifestacją władzy, podobnie jak to się działo na europejskich barokowych dworach, gdzie egzotyczne zwierzęta świadczyły o statusie właścicieli. Indyki nad jeziorem wydawały się nierealne w otoczeniu suchego, górskiego krajobrazu, gdzie każda zielona oaza jest miejscem, które się celebruje. Człowiek w białej koszuli stojący pośrodku pola dzieli właśnie ziemię między swoich wasali.